9. DISPOSITIVOS DA COMUNICACIÓN. REDES.

(* preme aquí para máis información)

• Redes locais.
  
  Unha rede interna, rede local ou LAN (Local Area Network) é un conjuto de ordenadores conectados entre si, coa finalidade de compartir recursos e información. O protocolo máis utlizado nas redes locais era Ethernet, aínda que é máis frecuente utlizar o protocolo TCP/IP, adquirindo deste modo características análogas ás de internet. Ás redes que utilizan este protocolo denomínallas intranets.
  
  
• Topoloxía dunha rede.
  
  *Rede en anel. Trátase dunha rede pechada, na que todos os ordenadores están conectados a ela. A información circula nun sentido, polo anel, e cada ordenador analiza se é el o destinatario; se non fose así, deixará pasar a información ao seguinte, e así sucesivamente. Trátase dunha rede bastante estable e cunha taxa alta de transferencia de información.
  
  *Rede en estrela. Os ordenadores non están unidos directamente entre eles, se non que o fan a través dun dispositivo específico. Trátase dunha rede moi estable, segura e cunha velocidade de transmisión alta. Nestas redes se utilizan cables do tipo UTP.
  
  *Hub e switch.
  ---Hub: a este dispositivo chegan todos os cables da rede, un por cada ordenador e por cada dispositivo e actúa de ponte entre todos eles; cando un ordenador envía información, o concentrador reenvíaa a todos, para que o destinatario a tome e o resto a desbote.
  ---Switch: ao igual que un hub, actúa de ponte entre todos os dispositivos dunha rede, pero, ademais, é capaz de identificar cada ordenador ou dispositivo conectado, polo que non envía a información a todos eles, se non só ao destinatario, evitando deste modo sobrecargar a rede e as colisións de datos.

• Cableado dunha rede local.
  
  *Cableado coaxial. Trátase dun cable que está formado por un fío condutor central, protexido das correntes eléctricas externas por unha malla de cobre. Este cable resulta económico e pode alcanzar unha velocidade de transmisión media; a conexión ás tarxetas de rede realízase mediante conectores BNC. Actualmente está en desuso.
  
  
  *Cableado UTP. Este cable está constituído por catro pares de fíos dentro dunha mesma camisa; cada par de fíos está trenzados para evitar a interferencia eléctrica dos outros pares. Este cable, que resulta económico e permita alcanzar unha boa velocidade de comunicación, necesita conectores RJ-45.
  
  
  *Cableado de fibra óptica. A fibra óptica transporta pulsos de luz a través de pequenas fibras de vidro, polo que non afectan as correntes eléctricas externas. Estes cables constan de dous fíos de fibra de vidro protexidos por fibras de Kevlar e capas de plástico. Aínda que o seu custo económico é alto, permiten alcanzar velocidades de transferencia moi elevadas e a súa lonxitude pode ser moi extensa; necesitan os conectores ST de fibra óptica.
  
  
  
  
• Redes inarámicas.
  
  Nas redes inarámicas, tamén denominadas WiFi, conéctanse sen as limitacións que impón un cable, xa que os seus datos se transmiten polo aire; deste modo, conséguese gran liberdade de movementos.
  WiMAX (Worldwide Interoperability for Microwave Access). Este novo protocolo permite conexións entre dous puntos situados ata un máximo duns 50 km, con velocidades de ata 70 Mbps.
  
  
• Redes externas. Internet.
  
  Una red externa es un conjunto de ordenadores conectados entre sí cuya ubicación física puede estar en diferentes edificios, localidades e incluso países; a este tipo de red pertenecería internet, aunque, dada su amplitud, se la considera ya como una red global.
  
  
• Redes privadas virtuais.
  
  VNP (Virtual Private Network), son un tipo de redes especiais, posto que utilizan a infraestrutura dunha rede externa (internet), pero agregan unha serie de medidas de seguridade entre os ordenadores conectados de modo que a súa comunicación poida chegar a ser privada.
  
  
• Conexión a través dunha liña telefónica.
  
  *Módems. Son dispositivos que permiten enviar ou recibir información, a través dunha liña telefónica convencional. RTC, (Rede Telefónica Conmutada).
  A súa misión consiste en modular (converter) o sinal dixital do ordenador en analóxica e demodular o sinal analóxico recibido para convertela en sinal dixital.
  
  *Tarxetas RDSI. (Rede Dixital de Servizos Integrados) Sus vantaxes fronte ás liñas RTC destacan a velocidade de transmisión e o feito de que a información que viaxa por elas é dixital, non analóxica. Ademais, estas liñas dispoñen de varias canles, polo que a conexión a internet non impide que se poida realizar ou recibir chamadas telefónicas.
  
  *Módems ADSL. Esta tecnoloxía permite o uso do fío de cobre dunha liña telefónica para a transmisión de datos de alta velocidade e, simultáneamente, para o uso normal dunha liña telefónica.
  (Asymmetric Digital Subscriber Line) permiten transferir datos a distintas velocidades, sendo sempre maior a velocidade de recepción que a de envío, de aí o termo asimétrica no seu nome.
  
  *Router. Este dispositivo, tamén chamado enrutador, permite unir ordenadores (ten conectores RKJ45) coma se fose un hub ou switch. Un router é capaz de buscar o camiño para poñer en contacto dous ordenadores que se queiran conectar, mesmo se estes están en distintas redes.
  Tamén se encarga de que a información que pase por el non sexa enviada a todos os ordenadores conectados, senón unicamente aos seus destinatarios, envitando deste modo que exista transferencia de información innecesaria pola rede, feito que podería chegar a colapsala. O router, tamén é capaz de comprobar se unha ruta funciona, e no caso contrario, encontrar outra alternativa; ademais, se hai varias rutas, o router elixirá a máis rápida.
  
  
  
• Conexión a través de cable.
  
  Outra forma de conectarse a internet consiste en utilizar un cable, habitualmente coaxial; con este tipo de conexión conséguense altas taxas de transmisión.
  Para poder realizar a conexión a través de cable, ademais de dispoñer de cobertura (disponiblidades de cable), é necesario un modem-cable.
  
  
• Conexión vía satélite.
  
  A conexión vía satélite é outra alternativa para acceder a internet. É unha conexión híbrida, posto que o usuario recibe información vía satélite pero a envía por un sistema terrestre (RTC, RDSI, xDLS, cable...). A filosofía é que o usuario aproveite a alta velocidade da conexión vía satélite para recibir grandes bloques de información, e que utilice calquera outra conexión terrestre para a petición de páxinas, o envío de correos electrónicos..., que representen un volume pequeno de información.
  Esta tecnoloxía está en desuso pola súa baixa velocidade fronte a outros sistemas.
  
  
• Conexión por ondas radioelétricas.
  
  LMDS (Local Multipoint Distribution System). Estas siglas fan alusión á existencia de múltiples puntos (antenas) cos que os usuarios establecen comunición mediante ondas radioeléctricas de alta frecuencia
  (entre 28 e 40 GHz). Dependendo da frecuencia, alcánzanse diferentes taxas de transferencia de información e distintas distancias de operactividad. Este tipo de conexión supón unha abandono do punto de conexión especifico e unha liberización en canto á mobilidade.
  Unha vantaxe desta conexión é que, posiblita a mobilidade física do usuario.
  Por outra parte, esta tecnoloxía permite ofrecer conexión a internet en lugares aos que non pode chegar o cable.
  
  
• Conexión móbil.
  
  *GSM. (Global System for Mobile) é un estándar internacional de comunicacións dixitais móbiles, que utiliza o concepto de comunicación por circuítos. Nel, a voz convértese nun sinal dixital codificado e é transmitida ata un terminal encargado de descodificala. A velocidade máxima de de transmisión que pode alcanzarse con GMS é de 9800 bps.
  
  *GPRS. (General Packet Radio Services) está baseado na conmutación de paquetes e non de circuítos, como era o caso do sistema GMS. As canles poden ser compartidas. A conexión realízase no momento no que o cliente o solicita. A velocidade de transmisión que se pode alcanzar é de 115 kbps, polo que é posible transmitir voz e datos simultaneamente.
  
  *UMTS. (Universal Mobile Telecommunication System) traballa cunha frecuencia moi alta (2 GHz), que posibilita unha taxa de transmisión de información de 2 Mbps. A transmisión de información realízase por conmutación de paquetes. Tanto nos sistemas GPRS como UMTS, a facturación non se realiza por tempo de conexión, se non polo volume de datos transmitidos.
  
  
• 1 vídeo sobre o tema (facendo ligazón dende YouTube).
  
  
• 1 texto con ligazón a unha páxina web que trate do tema.